28III1999today is ismael's day. the feast of `tabasci'. the air is drained with the smell of roasted goat and animal skin. the `courts' are filled with cheerfull muslims, who have been eating and drinking all day. everywhere sounds the mystery language of merry kids voices and the low satisfied stories of the elders. all these families rejoice together with the goats and sheep who survived this time. some kids wish me `bon fete'. they are wearing the beautiful new cloths that everybody gets today.. the men are dressed in long white robes that are woven from the finest materials and embroidered with ivory thread. the women have wrapped up their hair in little spotless sculptures, their eyes are shining. when they laugh, they fill the streets.
30III1999
finally day clouds veil the sun grey light a blind-man-son the kid from my sleep is out on the street begging at red light with the pealed-tomatoes-can for change in his hand on his face the give-me-some-smile
i feel my pockets unfair doubts the image from last night- mare want to give my life give him nothing grin; light goes green away my bike from this concrete cross
why is he laughing? why is he lost?
31III1999
het is bijna nacht. de aarde steelt nog een kleine schil licht van de maan. ik kijk omhoog naar een tapijt zeldzame wolken. ze filteren het blauwe licht. het gezicht van jean valt weg in de schaduw van de boom waaronder we zitten. samen op zijn bewakersstoel. een plank multiplex vlak boven de grond met een lange leuning die onder een hoek van 110 graden staat. een schapenvacht en wat gescheurde kleren maken het tot een ideale plek om 6 nachten per week met een oog open te slapen. ik zie alleen z'n ogen glimmen en af en toe een rij tanden, maar ik ruik hem. hij ruikt naar het land waarover hij vertelt. de harde grond die hij overdag omploegt voor het regenseizoen. hij beschrijft de verschillende gewassen met hun overlevingskansen . ik ken de namen niet; het een lijkt wat op mais, het andere op rijst, verder verbouwt hij een soort spinazie, die de kinderen van zijn `patron' walgelijk smerig vinden. als ik naar de droogte van vorig jaar vraag is het even stil, hij maakt zijn buik dun, zuigt z'n wangen plat en zet een gepijnigd gezicht op . nauwelijks water en veel te weinig eten...gedurende 2 maanden. opgezwollen kinderbuiken. zijn familie had het allemaal redelijk kunnen redden door zijn baantje in de stad. hier werden ook paketten uitgedeeld door de blanken, maar verder weg...daar was het heel erg geweest. we praten over zijn dorp en zijn vrouw en kinderen over wie hij kan blijven vertellen. de derde zoon was geboren in yamoussoukro toen hij werkte aan de koepel van de basilique. ik vertel nog niet dat ik graag een documentaire zou maken over zijn reis naar die grootste kerk van de wereld, die hij niet meer heeft gezien in voltooide staat. maandag, tweede paasdag gaan we naar zijn dorp. 's ochtends komt hij om acht uur 'op de fiets om de weg te wijzen.
03IV1999 i found an old chinese radio in a closet filled with all sorts of ancient equipment that has been shipped from rotterdam a long time ago. so here i am on top of a small pisa tower, constructed out of a chair and two tables, trying to attach a piece of whire to the metal roof. back on the ground i hear the typical searching music of the shortwave. turning the silver wheel very slowly i pass by spanish, chinese, russian, arabian & french stations, then suddenly i strike gold; a wobbling voice declares with an undeniable british accent: this is BBC WORLDSERVICE, welcome everybody, whereever you are in the world...my heart leaps, my body is glowing. precious moment. to realise that in many years i have come to love that country, its people and especially its language [that i keep distorting with a strange american-like accent] so much. i wonder if there will ever be a mutual understanding like that, between me and french.