17 km... it's a wrap

na 21 dagen draaien zit Win/Win in het blik. het reizende circus is na een mooi bootfuifje uit elkaar gegaan. de draaiperiode hield het midden tussen een zomerkamp en een gang naar het front. hard gelachen met en om acteurs en genoten van hun ijzersterke performances. met de crew van vroeg tot laat gewerkt en gevochten om alle ambitieuze plannen voor elkaar te boksen. heb me vaak verbaasd over de energie en de vrolijkheid van deze ploeg. het moet iets te maken hebben met het aanstekelijke gegiechel van de productiemeisjes (zelfverkozen titel) ada en maaike... de komende maand is het speelveld verkleind tot de studio van jasper, waar we op zoek gaan naar de film die in deze zeventien kilometer film verborgen ligt.

Ivan - Oscar van Rompay - Rooky @ Cahen & Greeson

Ivan - Oscar van Rompay - Jacobsladder

Stef (leon voorberg) & Ivan (oscar van rompay) waiting for a hedgefund to collapse

Ivan (Oscar van Rompay) trying to sleep at toilet of Cahen & Greeson

deniz / ivan

vanochtend en vanmiddag weer gerepeteerd met halina en oscar. heb erg hard gelachen. tochtig theaterlokaaltje. glaasje koffie, boterham met kaas erbij. de setting kan moeilijk alledaagser. een paar uurtjes ingeklemd tussen allerlei afspraken van iedereen. en dan scripts op tafel. en er doorheen. de feilbaarheid van die teksten wordt me dan ingewreven. enkel door te luisteren, hoor ik de beperktheid van alles wat zwart op wit staat. en dan lostrekken. verbeteren. schrappen. dus 't is weinig romantisch. doorlezen. hier en daar wat spelen of zetten. zoeken naar ritme en bedoelingen, maar vaker nog naar wat het allemaal niet betekent en niet moet zijn. maar tegelijk is dat een feest. twee akelig slimme mensen, die vrijwel naadloos van de ene op de andere emotie kunnen overschakelen. 'zeg hem eens alsof ze zelf niet weet hoe die zin gaat eindigen'. 'en nu alsof ze die zin al zorgvuldig had gewogen'. en dan klinken er twee volstrekt andere zinnen, die ik nooit zo zou kunnen zeggen. tijdens de koffie en het bespreken van scènes is repeteren gezamelijke arbeid. maar zodra zij de scene induiken en die zinnen beginnen te zeggen en beginnen te kijken naar elkaar, dan zingen ze zich los. dan ben ik ineens een publiek van één. en een publiek dat de scène gaandeweg kan sturen. dat is werkelijk een uitzonderlijk voorrecht als je zulke begaafde mensen voor je hebt. en dan breken door het geploeg en gezweet soms momenten heen waarop ik keihard moet lachen. eergisteren ook nog tijdens het draaien. leon die op de trading floor op ongekend irritante wijze oscars vlaamse accent begint na te apen in een scène. ik kan dat niet beschrijven. dan lijkt het te flauw voor woorden. maar de crew moest op zijn mouw bijten om het geluid niet te verpesten. en oscar verontschuldigde zich omdat hij take na take in de lach schoot. heerlijk.

hieronder nog drie momenten die er al op staan

halina reijn - oscar van rompay -- win-win

oscar van rompay -- win-win

halina reijn - oscar van rompay -- win-win

...

over the hill betekent in het gatenkaasdraaischema van win-win dat oscar casimir et caroline speelt in parijs en leon in glengarry glen ross en dat wij de steeds guurdere straten van amsterdam afstruinen op zoek naar de laatste locaties. daarbij worden door ondergetekende test-schoenen de lucht ingeslingerd. (vraag niet waarom, want dat zal pas blijken in de allerlaatste scène van de film). en naar tien meter hoogte smijten, blijkt dan beslist niet eenvoudig. nietsvermoedende maaike boot en ada goossens werden bijna getroffen door een solide italiaanse hakschoen. camerajan was al meteen opzij gedoken. al eerder bleek tijdens het draaien op 22 hoog in den haag, dat het een slecht idee is om mensen uit het regie departement toegang te geven tot 'hot props'. met een welgemikte gooi smeet ik -voor een insert- ivans koffiemok in de gootsteen. so far so good. helaas, hoek-van-inval-is-hoek-van-terugkaatsing, schoot de mok door in een regelrechte baan richting de 'morandi' vazen (zorgvuldig gekozen door gerard loomans) en liet een regen van scherven achter zich. als stuntteam de beukelaar eens geen tijd mocht hebben, sta ik altijd ter beschikking. nog wat schetsjes dan maar, om het af te leren win win rushes - oscar van rompay

win win rushes - leon voorberg

win win rushes - oscar van rompay

win win rushes - oscar van rompay - phi nguyen

deel/geheel

'k ben blij dat ik dit niet als dagboek heb bestempeld, want dagen snellen langs zonder dat ik tijd vind om hier wat op te tekenen. vandaag alweer draaidag 4 voltooid. hieronder een paar beelden uit de eerste en de tweede dag. filmen blijft een bizarre bezigheid. dat mengsel van banale logistiek en teer spel, van lyrisch beeld en harde tijdsdruk. met dertig man en vrouw doorpezen om alle shots te halen. volgende pak. haar checken. andere lens. en dan ineens een moment waarvoor het allemaal gebeurt. vaak een blik. of licht dat meer doet dan gevraagd. filmen is zo gefragmenteerd. ook door oscars ogen zie ik dat opnieuw. niet die avondlange spanningsboog van een voorstelling op de planken. maar moment per moment de film bij elkaar zoeken. ik vind dat mooi. want ieder moment dat we vinden, ligt meteen voor altijd vast. en in de montage ontstaat uit die snippers een geheel dat er zelfs in het scenario nooit in die vorm was. die montage levert een film op. en die film brengt met een beetje geluk catharsis teweeg. en het draaien? dat heeft ernstig veel weg van het echte leven. vaak zonder herkenbare samenhang of chronologie. vol gevechtjes voor 't goede. van moment tot moment de moeite waard.

voorwoord productieboekje

Ergens op een avond werd een idee geboren. Niet met gedonder. Niet als blikseminslag. Eerder als zachte stem. Luister: ‘Een jongen. Die wint. En wint. Die blijft winnen. Het wordt zijn ondergang’. Het klonk zo vertrouwd dat ik het al eerder gehoord moest hebben. Dus vroeg ik rond. Stuurde het verhaal in twee zinnen naar Marc Bary. En vertelde het aan een goede vriend, die me castratie beloofde als ik hier niks mee zou doen. ‘Maar dit is te bizar voor mijn soort films’ wierp ik tegen. Zijn blik was onverbiddelijk: ‘Zulke ideeën krijg je niet zomaar’. Ideeën die uit ‘niets’ ontstaan. Verhalen die als een bloem door het asfalt barsten. Ik begrijp er weinig van. Het is een even alledaagse als mystieke aangelegenheid. Die onverklaarbare ideeën lopen als een rode draad door Ivans verhaal. Van een ‘nobody’ verandert hij in een ongekend succes. Zijn ideeën schudden de wereld. Ze lanceren hem als trader op de dealing room van een grote investeringsbank. En dat succes wordt ondragelijk voor hem. Ideeën zijn levensgevaarlijk. Ze zijn als een vuur dat om zich heen slaat, als een zaadje waaruit een boom opschiet of als een paar woorden waardoor een groep gepassioneerde vakidioten zich een paar maanden in het zweet wil werken. Die gekte vind ik mooi. En ik beschouw het als een grote eer dat jullie je verbeelding, passie en tijd willen investeren om samen Ivans verhaal te vertellen.

van praatjes tot rol

oscar van rompaywaar begint het verhaal van de film in wording? niet hier en niet nu. maar sinds vandaag heeft Ivan een gezicht. hoe gaat dat in zijn werk? tijdens het schrijven van het scenario krijgen -op een goed moment- de karakters praatjes en beginnen ze allerlei eisen te stellen aan scènes en dialogen. die karakters worden eerst kennissen, schuiven al gauw ongevraagd aan bij de avondmaaltijd en voordat je het weet zijn ze niet meer uit bed te slaan. om een teveel aan slapeloze nachten te voorkomen is het dan zaak om zo gauw mogelijk mensen te vinden die hun rol kunnen overnemen. slechts een bijzonder type mens is gek genoeg om die taak op zich te nemen: de acteur. tijdens een zoektocht van twee-en-een-halve maand door vlaanderen en nederland passeerden allerlei acteurs (veel nieuwe, jonge gezichten) de revue. één van hen maakte in verschillende werksessies veel indruk. Oscar van Rompay, een jonge vlaamse acteur die een vaste plek wist te veroveren bij het vermaarde gezelschap NT Gent. tijdens het schrijven was Ivan zo'n levensecht onderdeel van mijn familie geworden, dat ik me afvroeg of we ooit iemand zouden vinden die in de buurt zou komen. qua dictie, humor, motoriek, uiterlijk. ik beschouw het als een klein wonder dat we oscar ontdekten. en het mooie van casten is dat die Ivan uit het script nu -nog voor de eerste repetitiedag- is opgestapt. zonder te groeten. zonder een spoor na te laten. en dat zijn plek geruisloos is opgevuld door Oscar, die niet meer is weg te denken.