yes i am following the world in it's tracks. will be in my homeland for a month. maybe in england as well. but the reason for this new era is simply that i lost count. 12IX1999
wederom een luchthaven. ouaga met de wachtende jeroen op charles de gaulles. het is de beweging, maar dan de beweging van en naar. ik weet niet of die rusteloosheid vloek of zegen is. het is een van de motoren van verwondering. de waarneming en ervaring die voortduren. altijd afstand, drie stoelen verderop. ik. het hoekje. ergens. een hoekje. een schaduw. ik. de schijnbaar volkomen passieve medereiziger met zuinige glimlach, die zijn medereizigers waarneemt en optekent, beelden opzuigt. het meisje met het magere poesje in die wijndoos en de blauwe ogen. de jongen die zonder te blozen voor haar gaat zitten en vraagt hoe ze heet, dan uitvindt dat ze ook spaans spreekt. een halve wereld later, weet ik dat ze de poes gered heeft in timboektoe, uit de handen van straatkinderen die haar rondslingerden aan haar staart en tegen een muur uit elkaar zouden laten spatten. hij komt uit cuba woont in milaan, vliegt nu en dan naar bobo om de verhalen van dertig griots op minidisc vast te leggen. na 4 maanden mali wil ze weg uit parijs naar het platteland.
de andere wereld. parijs. de auto kwijtgeraakt in een parkeergarage. het dodendorp pere lachaisse. langverwacht macdonalds. eifeltoren in de verte. de helderheid van een dwaze red-bull reis door de nacht. betonnen vlaktes. amsterdam.